وضعیت ترندلنبرگ یا سرازیری Trendelenburg positionبیمار در اتاق عمل

پوزیشن ترندلنبرگ Trendelenburg position نوعی وضعیت خوابیده به پشت است که قسمت فوقانی تنه به سمت پایین و پاها به سمت بالا قرار میگیرند. در این وضعیت ، زانوهای بیمار در آخرین قسمتی از تخت که خم می شود قرار میگیرد و با خم کردن آن قسمت ، زانوها قسمتی خم می شود. سپس از همین ناحیه قسمت بالای تخت وضعیت سرازیری داده می شود و برای جلوگیری از سقوط بیمار قبلا شانه گیر ها را به تخت متصل می کنند. باید توجه داشت که شانه گیر ها به قسمت انتهایی گردن فشار وارد نکنند ، زیرا وارد شدن فشار بر شبکه بازویی براکیال می تواند به فلج شدن بازوی بیمار منتهی شود.

این وضعیت در اعمال جراحی ناحیه لگنی از قبیل جراحی مثانه لازم بوده ، تا احشا شکمی تا حدودی از محل جراحی کنار بزنند. در بهبود شوک بعد از جراحی ( بدون خم نمودن زانو ) نیز استفاده می شود ، بهمین دلیل پوزیشن شوک نیز به آن گفته می شود. بیمار در وضعیت سوپاین خوابیده ، سر تخت به طرف پایین خم می شود تا جریان خون کاملا برقرار گردد. در حالت هایی مثل افت فشار خون و تاکی کاردی در اثر خونریزی ، بیمار در این وضعیت قرار میگیرد.

وضعیت ترندلنبرگ دارای انواع مختلفی است و باید از هر کدام از آنها برحسب نیاز استفاده نمود. در این وضعیت عروق خونی فوقانی تنه پرخون می شوند و این وضعیت سبب افزایش خون می شود. اگر چه وضعیت ترندلنبرگ باعث می شود تا ترشحات قاعده ریه از مجاری حلقی و دهانی به راحتی تخلیه گردد ، اما وزن احشا شکم باعث تحریکات حرکات دیافراگم می شود. وقتی احشا شکم دیافراگم را به سمت بالا فشار می دهند و بر قاعده ریه ها فشار وارد می کنند ، ظرفیت و حجم جاری ریه ها کاهش می یابد. شیفت مایعات به داخل آلوئول ها باعث بروز ادم ، احتقان و آتلکتازی می شود. جابجا کردن آرام و ملایم بیمار ، زمان خوبی را برای بدن او قرار می دهد تا بتواند با تغییرات فیزیولوژیک بوجود آمده خود را منطبق نماید. اگر در هنگام قرار دادن بیمار در وضعیت ترندلنبرگ به این مسئله توجه نشود خون بیمار یکبار به سمت اندام انتهایی شیفت شده و برون دهی قلبی بیمار یکباره کم می شود و اگر به طور آهسته به این وضعیت قرار نگیرد ، دچار کاهش خون خواهد شد.