دستگاه الکتروشوک قلبی، دفیبریلاتور Defibrillator

شوک الکتریکی، تخلیه جریان الکتریکی در عضلات قلب به طور مستقیم در عمل جراحی قلب باز “Open Heart Surgery” یا به طور غیر مستقیم از قفسه سینه برای به پایان رساندن فیبریلاسیون بطنی است.
شوک الکتریکی تنها راه موثر برای درمان VF ، شوک الکتریکی بلافاصله پس از وقوع است.

شوک الکتریکی توسط دفیبریلاتور ها یا دستگاه های الکتروشوک قلبی، تولید و به بیمار انتقال داده می شود. دستگاه های الکتروشوک قلبی حداقل شامل یک منبع انرژی، یک مدار شارژ با ولتاژ بالا “High Voltage”، یک خازن با ولتاژ بالا و یک مدار سوئیچینگ برای تخلیه جریان الکتریکی به بیمار است.
دستگاه های الکتروشوک انرژی مورد نیاز برای دفیبریلاسیون را توسط یک جریان الکتریکی از قلب ایجاد می کند. عوامل زیادی در موفقیت شوک الکتریکی در درمان بیماران موثر است که از این میان می توان به محل قرار گرفتن الکترود ها و در نهایت عبور جریان از مسیر موثر آن در قلب اشاره نمود.

از جمله دیگر عوامل موفقیت در شوک قلبی:

✔ زمان سپری شده از VF تا اولین شارژ
✔ دارو های تزریق شده در احیای قلبی “CPR”
✔ میزان انرژی
✔ امپدانس بین پدل ها و چگونگی تخلیه جریان

دستگاه های الکتروشوک سال های متمادی از فناوری تک فاز ” Momo Phasic ” برای تخلیهجریان خود استفاده می کرد و حداکثر میزان انرژی آنها برای جلوگیری از آسیب های جانبی 360 ژول قرار داده شده است. ولی از سال 1980 فناوری دیگری به نام دوفاز ” Biphasic ” پا به این عرصه نهاد که از مزایای آن استفاده از سطح انرژی پایین تر و بزرگترین مزیت آن، کوچکتر و سبکتر بودن دستگاه های ساخته شده است.

مشکل رایج استفاده از دستگاه الکتروشوک قلبی یا دفیبریلاتور:
شایعترین مشکل در استفاده از دفیبریلاتور ها، سوختگی های پوستی در محل اتصال الکترود بر پوست است که در صورت تکرار عمل دفیبریلاسیون، عمیق تر نیز میگردد. جهت جلوگیری از ایجاد این ضایعه، لازم است کاربران از تماس مستقیم الکترود ها با پوست، اجتناب کنند.